Michael Prins is de winnaar van het tweede seizoen van De beste singer/songwriter van Nederland. Anders dan zijn frivole voorganger Douwe Bob, beantwoordt Prins helemaal aan stereotype beeld van deze, wat slaperige categorie: een introvert figuur die met gesloten ogen zijn liedjes vertolkt en de akoestische gitaar als een dierbare kameraad altijd binnen handbereik heeft. Een drukbevolkt Hedon beleeft hoe in het optreden van Prins fraaie en saaie momenten elkaar afwisselen.
Want hoe mooi de liedjes van de 28-jarige Haarlemmer ook kunnen zijn, het weinig verrassende getokkel op de gitaar en de wel zeer ingetogen presentatie van Prins wekken meer dan eens de gaapreflexen op. Het is daarom goed dat hij zich in deze korte tour laat begeleiden door een vierkoppige band. De liedjes van het debuutalbum Rivertown Fairytales winnen daardoor aan diversiteit en spanning.
For You bijvoorbeeld wentelt zich in een sfeervollere context dan de intieme openers Morning Sun en het titelnummer van de plaat. Prins heeft een uitstekende stem en ook zijn ingetogen begeleiding op gitaar en piano (Close To You) mag er zijn. Maar die pluspunten moeten telkens opboksen tegen de dreigende eenvormigheid en het trage tempo van het optreden. De pauzes tussen de liedjes lijken minuten te duren, net als het stemmen van de gitaar. En als je dan als frontman geen tekst hebt, wordt het wel erg langdradig.
Story en Poor Boys Blues behoren dankzij de stemmige omlijsting tot het betere werk, maar Blackbird haalt het beste in Prins en zijn band naar boven. Eindelijk laat het vijftal de tanden zien en demonstreert het de kwaliteiten die het in huis heeft. Niet vreemd dat juist dit nummer het luidruchtigste applaus van de avond in ontvangst mag nemen.
Gezien: Hedon Zwolle 28/3