Muzikale duizendpoten als Todd Rundgren zijn op een hand te tellen. Bekijk ’s mans palmares en je valt van de ene verbazing in de ander. Multi-instrumentalist, zanger, componist, producer van spraakmakende popalbums – Todd Rundgren is niet alleen veelzijdig, maar ook een artiest die met speels gemak uiteenlopende genres weet te verbinden. In de goed gevulde Ronda-zaal van TivoliVredenburg geeft de 77-jarige rockgod een heerlijk overzicht van zijn rijke oeuvre.
Nee, zo uitzinnig als sommige van zijn albums uitpakken, maakt Rundgren het vanavond niet in Utrecht. De geniale gekte van een plaat als A Wizard / A True Star uit ’73 blijft achterwege, maar in een warm bad van overwegend soulvolle, jazzy softpop maakt de nog kwiek ogende Amerikaan weldegelijk bizarre uitstapjes naar stevige (prog)rock, rap én het kerstrepertoire.
Hoewel de start van het twee uur durende optreden met het meer dan vijftig jaar oude I Think You Know aan de trage kant is, dienen zich al wel de eerste venijnige trekjes aan. Rundgrens stem klinkt wat onvast, maar het bloedstollende gitaarduel met Bruce McDaniel is een indicatie dat er iets bijzonders staat te gebeuren.
De vijfkoppige band die Rundgren achter zich heeft staan, is niet misselijk. Neem drummer/beeldend kunstenaar Prairie Prince. Hij maakte furore met spektakelrockers The Tubes en deelde het podium met figuren als Brian Eno, Tom Waits en George Harrison. Of Kasim Sulton die de bas hanteerde in Utopia, de progressieve rockgroep van ome Todd in de jaren zeventig en tachtig.
Die band wordt met het Santana-achtige Secret Society en het uptempo Rock Love in herinnering gebracht. De stembanden van Rundgren zijn dan inmiddels op temperatuur en het is duidelijk dat die stevig op de proef gesteld gaan worden. De uithalen zijn soms machtig, net niet over de top, terwijl ook de kopstem niet wordt gemeden. Het typeert het eigenzinnige karakter van de frontman, zoals ook die blonde lok in het zwartgeverfde haar dat doet.
Met de gitaar als wapen in de aanslag paradeert Rundgren over het podium en bespeelt hij het geamuseerd toekijkende publiek. Maar ook zonder plectrum en snaren weet hij bijzondere momenten te bewerkstelligen. Lost Horizon is mede dankzij de sublieme samenzang een glimmende parel in de set, maar nog fascinerender is het klassiek aandoende Kindness. Als een vaardige maestro dirigeert Todd Rundgren zijn orkest mét baton. Alweer zo’n teken dat die aanstekelijke gekte nog altijd present is.
En zo dwaalt Rundgren door een labyrint aan stijlen. Jazzy softsoul (durft iemand hier het woord ‘yachtrock’ in de mond te nemen?), het snoeihard rockende Woman’s World of het sociaal sombere Honest Work, dat tranentrekkend mooi a capella wordt vertolkt – dit artistieke slangenmens is niet voor een gat te vangen. Rap, zei je? Vanzelf, met Fascist Christ word je op je wenken bediend inclusief een scratch-demonstratie op gitaar.
In de toegift haalt het genie nog eens zijn compositorische kwaliteiten naar boven. De medley I Saw the Light / Can We Still Be Friends / Hello It’s Me – stuk voor stuk vaak gecoverde juweeltjes – krijgt een warm onthaal, maar kan niet wedijveren met het lied dat even daarvoor door Rundgren is aangekondigd. Vijf jaar geleden schreef hij een letterlijke vertaling van Youp van ’t Heks Flappie en bracht het uit op single. Speciaal voor deze gelegenheid heeft hij het in de setlist opgenomen. November is nog geen twee dagen oud en Todd hult de Ronda in kerstsferen. Merry X-mas everybody!
Gezien: 2 november 2025 in TivoliVredenburg, Utrecht