Ho, wacht! Druk niet gelijk op de stop-knop bij het beluisteren van de openingstrack. Zeker, The Stargate [Tablet I] schiet furieus uit de startblokken met razendsnelle gitaarriffs, bruut beukende bassdrums en onheilspellende grunts. Death metal pur sang, zou je zeggen. Maar pas op, het nieuwe album Absolute Elsewhere van het onvolprezen gezelschap Blood Incantation uit Denver, Colorado is meer. Een fascinerende trip door een labyrint aan stijlen.
Ga maar na, amper twee minuten na het meedogenloze intro kantelt het geluid. Weg is de grimmige death metal atmosfeer (voor even) en stijgen mantra-achtige synths op die uitmonden in een kristalheldere Pink Floyd gitaarsolo. Het viertal van Blood Incantation verkent niet alleen de grenzen van de metal, het verlegt ze ook.
Nauwelijks bekomen van de muzikale uitersten in het eerste deel verbluft de band alweer met het volgende deel, Tablet II. Hier heersen ambient-sferen. Niet gek, aangezien Thorsten Quaeschning van Tangerine Dream aan de knoppen zit. En ja hoor, zelfs een dwarsfluit dompelt de sound dieper in de vroege jaren zeventig. Had iemand het nog over death metal?
Overigens is het album vernoemd naar de Britse 70s progrockband Absolute Elsewhere met niemand minder dan Bill Bruford achter de drumkit. Een oprecht gemeend eerbetoon. En wat te denken van de structuur van het album: drie kwartier muziek vervat in twee nummers, The Stargate en The Message. Elk verdeeld in drie suites, Tablets genaamd. Hoe prog wil je het hebben?
Uiteraard kruipt het bloed waar het niet gaan kan en zijn de briesende death metal echo’s van de jaren negentig terugkerende thema’s. Maar voor wie bereid is de oren open te houden, gaat een wereld aan genres en stijlen open. Wonderlijk genoeg bijten die elkaar nergens, Absolute Elsewhere blinkt uit in coherentie. Een verplichte kost voor elke avontuurlijke rockliefhebber.
Blood Incantation is te zien: TivoliVredenburg Utrecht 4 en 5 mei 2025.