De muziek van Samantha Fish is diepgeworteld in de blues. Is dat niet een door mannen gedomineerd bastion? “Blues een mannenwereld? Ach, de wereld is een mannenwereld!”
In minder dan vijftien jaar heeft de Amerikaanse zangeres/gitarist Samantha Fish een stevige reputatie opgebouwd. Dat wil zeggen: in eigen land. Hier in Nederland kan haar bekendheid nog wel een zetje gebruiken. Bijvoorbeeld door voor vier shows deze kant op te komen.
Want het zijn niet de minste namen die haar talenten hebben opgemerkt. Eric Clapton benaderde haar om voor zijn eigen bluesfestival, Chicagoblues veteraan Buddy Guy ging live een gitaardialoog met haar aan, bluesrocker Steve Miller nodigde Fish uit voor de uitvoering van een zinderende versie van Stranger’s Blues. En dan hebben we nog niet eens gehad over de afgelopen zomer.
“Jaaa, dit was een echte rock ’n roll zomer!”, reageert de 35-jarige artieste enthousiast over de telefoon. “In Ridgedale mocht ik openen voor The Rolling Stones en daarvoor had Slash me gevraagd voor zijn festivaltour. Slash! Man, ik was zo zenuwachtig. Met zo’n icoon op het podium te staan, ik kon het bijna niet geloven.”
Opgegroeid in Kansas City leerde de platinablonde frontvrouw de kneepjes van de bluesmuziek. Als jonge tiener kroop ze eerst achter een drumkit, maar al gauw daarna ontdekte ze haar ware liefde: de gitaar. “Van jongs af luisterde ik naar bluesgitaristen, maar ook naar classicrock radiozenders. Daar draaiden ze AC/DC, Guns N’ Roses én The Rolling Stones. Via de Stones kwam ik bij Muddy Waters uit. Ik dook steeds dieper de blueshistorie in. En als je ook nog eens geboren bent in Kansas City, dan is de cirkel snel rond.”
Voor Samantha Fish is haar geboortestad een blues-mekka. “Kansas City is een plaats met een geweldige jazz- en bluestraditie. In alle cafés en bars hoor je bluesmuziek, er zijn talloze liveshows. En ik had maar één vurige wens: met die gasten meespelen.”
Als ze achttien is gaat ze onder haar eigen naam optreden. Bovendien gaat ze zich richten op het schrijven van liedjes. Ze put niet alleen inspiratie uit het werk van illustere blueshelden, maar ook haalt ze de mosterd bij songschrijvers als Tom Petty, Leonard Cohen en Tom Waits. In 2009 verschijnt haar eerste album Live Bait, dan nog als The Samantha Fish Blues Band.
Inmiddels is ze zo’n acht albums verder. Haar laatste – Death Wish Blues, een samenwerking met rockabillyzanger/gitarist Jesse Dayton – verscheen vorig jaar. Het is best bijzonder om naar Europa te komen zonder dat er een nieuwe plaat ligt, zegt ze. “Meestal ga ik op tournee als ik een nieuw album uit heb. Maar dit wordt een ‘interim-tour’, een overzicht van m’n werk tot nu toe.”
Samen met een driekoppige band steekt ze de oceaan over voor de Bulletproof Tour. “We hebben een dynamische setlist samengesteld vol nummers met een lekkere vibe. Naast eigen werk hebben we ook een paar covers opgenomen.”
Met I Put A Spell On You van Screamin’ Jay Hawkins demonstreert Fish haar affectie voor onvervalste bluestraditionals. Verrassender is de keuze van Kick Out The Jams van MC5, een energieke protopunk track uit de jaren zestig. “Soms komen covers uit het niets naar boven. Het origineel van MC5 werd weleens gedraaid als we het podium betraden voor een liveshow. Hey dachten we, waarom spelen we die zelf niet en beginnen we er onze show mee? We hebben wat soulinvloeden toegevoegd, maar het blijft een tierende binnenkomer van twee-en-een-halve minuut. Weet je, die rudimentaire pre-punkrock is een genre waar ik in de toekomst meer mee wil doen.”
De laatste jaren is Samantha Fish goed voor zo’n honderddertig optredens per jaar. Niet zelden speelt ze dagen achterelkaar. “Er gaat niks boven spelen voor publiek. Dat werkt gewoon verslavend. Om dat vol te kunnen houden moet je je grenzen kennen. Veel rust, goed slapen en water drinken.”
Vlak voor de overtocht naar Europa doet ze nog enkele shows met de Experience Hendrix Tour. Alweer met grote namen: Zakk Wylde (gitarist bij Ozzy Osbourne), Robbie Krieger (The Doors), Dweezil Zappa (zoon van), Taj Mahal (bluesmastodont). “Natuurlijk is Jimi Hendrix ook een voorbeeld voor me. Net als R.L. Burnside, BB King, Freddie King, Keith Richards.”
Zo komen er tijdens het gesprek heel wat mannennamen voorbij. Is de blues een mannenwereld? “Blues een mannenwereld?” herhaalt Fish de vraag. “Ach, de hele wereld is een mannenwereld. Alles wordt door mannen gedomineerd. En ja, het is best lastig om als vrouw in deze scene door te breken. Maar ik heb me nooit iets aangetrokken van die scheve machtsverhoudingen. Doorzetten is de enige remedie. Gelukkig heb je tegenwoordig meer vrijheid dankzij de digitale platforms en sociale media. Daarmee zijn we een stuk minder afhankelijk van al die radio- en platenlabelmannetjes.”
Samantha Fish is te zien: Luxor Live Arnhem 15/10, Oosterpoort Groningen 16/10, Paard Den Haag 17/10, Metropool Enschede 18/10.