De Engelse zanger/muzikant Paul Carrack prijst zich een gelukkig mens. Hoe ouder hij wordt, hoe groter de waardering voor wat hij heeft bereikt.
“Ik ben niet ’s werelds grootste superster, maar ik heb best veel bereikt. Ik tour met mijn eigen band, heb een eigen label en een eigen studio. Als je jong bent vind je dat allemaal heel gewoon, maar als je ouder wordt ga je die dingen meer waarderen. Dan besef je pas, dat je gewoon heel veel geluk hebt gehad.”
Bescheidenheid siert de mens. Paul Carrack beschouwt zijn 46-jarige loopbaan in de wereld van de pop als een kwestie van geluk. Nou ja, vooruit, misschien bezit hij ook wel een bepaald muzikaal gen, voegt hij toe.
Vorige maand verscheen zijn nieuwste album These Days. De elf ontspannen poptracks geven het gevoel weer zoals hij nu in het leven staat. Een zestiger, afkomstig uit een arbeidersmilieu. Een autodidact die met voldoening terugblikt op een glanzende carrière, maar ook oog blijft houden voor de toekomst. Where Does The Time Go? vraagt hij zich in een van zijn nieuwste liedjes af.
“Heb je de hoes van These Days al gezien?”, wil Carrack weten. “Het is een foto gemaakt door mijn vader tijdens een vakantie op het eiland Wight. Eind jaren vijftig, denk ik. Mijn broer vond onlangs een blikken doosje waar die kiekjes in zaten. Ze geven een mooi tijdsbeeld en vertellen het verhaal van een arbeidersgezin uit Sheffield met al zijn ups en downs. Op mijn elfde verloor ik mijn vader, hij kwam om bij een ongeval.”
These Days is de zeventiende soloplaat van Paul Carrack. Hij is echter op een veelvoud aan albums te horen. De sympathieke Brit speelde in verschillende bands waarmee hij grote hits scoorde. How Long (met de band Ace), Tempted (met Squeeze), The Living Years en Over My Shoulder (Mike + The Mechanics). Ze waren zeer succesvol aan beide zijden van de oceaan. Daarnaast deed hij sessiewerk voor artiesten als Roger Waters, Elton John, Roxy Music, The Smiths en BB King.
In het verleden werd Carrack wel de meesterknecht van de pop genoemd. “Ik snap dat wel en vind het niet vervelend. Ik heb zoveel verschillende dingen gedaan. Niet omdat ik dat zo had gepland, maar omdat het zo is gelopen. Al van jongs af aan sta ik open voor alle soorten muziek, waarschijnlijk omdat ik geen muzikale opleiding heb gehad. Zang, piano, gitaar – ik heb het mezelf allemaal eigen gemaakt.”
Carrack is een omnivoor die zich in de meest uiteenlopende genres thuis voelt. Blues, soul, symfonische rock, alternatieve pop, easy-listening – hij weet overal zijn weg te vinden. De laatste jaren is hij een belangrijke steunpilaar in de band van Eric Clapton. In juli zong hij in het bomvolle Londense Hyde Park Joe Cocker’s High Time We Went naar een stomende apotheose, terwijl hij geflankeerd werd door de improviserende gitaargiganten Clapton en Carlos Santana.
“Ja man, dat was geweldig. Eigenlijk hadden we Steve Winwood er bij willen hebben. Hij speelde eerder die dag, maar hij was al naar huis. Zeker bang om in de file terecht te komen, haha. Maar serieus, ik had jaren geleden nooit kunnen denken dat ik met een dergelijk gezelschap het podium zou delen. En waarom ze mij vragen, ik zou het niet weten. Ik ben geen virtuoos, maar snap wel hun muziek. Dat zal het zijn.”
De samenwerking met deze pophelden is van invloed geweest op het nieuwe album van Carrack. “Deze mensen respecteren me en dat geeft me zelfvertrouwen om zo’n plaat op te nemen. Ik hoef niet meer zo nodig een hit te scoren op m’n 67e. Het gaat me erom een eerlijk en oprecht album te maken. Of het succesvol zal zijn, weet ik niet. Voor mezelf weet ik dat ik een goed product heb gemaakt.”
“Tijdens de tour spelen we een stuk of zes nummers van These Days, maar ook de grote hits uit het verleden. Nee, die gaan me nooit tegenstaan. Het is elke avond weer een feest om ze te mogen spelen met mijn band. Daarin zit achter de drumkit mijn zoon Jack. Hij lijkt in alle opzichten op mij. Ook hij haatte school en deed in zijn tienertijd dezelfde domme dingen. Mijn vrouw en ik maakten ons zorgen over hem. Maar hij heeft een muzikaal talent en hoewel ik hem eigenlijk die rare, onberekenbare muziekwereld wilde besparen, is hij toch die kant opgegaan. Hopelijk heeft hij net zoveel geluk als ik.”
Paul Carrack is te zien: Enschede 13/10, Amsterdam 14/10, Zwolle 15/10, Arnhem 17/10, Eindhoven 18/10.