De Amerikaanse indiepopband The Posies bestaat ruim drie decennia. Een mijlpaal die gevierd wordt met de 30th Anniversary Tour.
“Dertig jaar. Het is bijna niet te geloven.” Zanger/gitarist Ken Stringfellow van de band uit het uiterste noordwesten van de VS slaakt een diepe zucht. “We hebben zoveel meegemaakt.”
Samen met Jon Auer vormt Stringfellow het kloppend hart van The Posies. De band ontstond eind jaren tachtig toen uit dezelfde regio Nirvana, Pearl Jam en Soundgarden de wereld hun spijkerharde grunge-sound de wereld in slingerden. Ook The Posies was een powerpop gitaarband, maar hun songs klonken toch een tikkie anders. Verfijnder, artistieker, harmonischer.
“Jon en ik waren tieners toen we voor het eerst samenspeelden. Nu zijn we dertig jaar verder en doen dat nog steeds. Ondanks alles.” De verwondering druipt van Stringfellows woorden. “We hebben pittige conflicten gehad, zelfs een periode onze vriendschap beëindigd.” Hij kan er nu om lachen, maar de dalen waar The Posies regelmatig in verzeild raakte, waren peilloos diep.
“Midden jaren negentig had Jon te kampen met serieuze mentale problemen. Ik kon hem niet helpen. Integendeel, mijn reacties hadden een tegengesteld effect. Nu zou ik dat anders aanpakken. Maar goed, Jon heeft zijn geestelijke toestand tegenwoordig veel beter onder controle.”
Niet alleen interne strubbelingen speelden The Posies parten, ook het gedoe met platenlabels legde soms een bom onder het bestaan van de band. Een tragisch dieptepunt was echter het verlies van twee bandleden. Bassist Joe Skyward overleefde de strijd tegen kanker niet, terwijl de plotselinge dood van drummer Darius Minwalla er helemaal stevig in hakte.
“De oorzaak van zijn overlijden is nog altijd een raadsel. We weten zeker dat het geen zelfmoord of een overdosis was. Zijn vriendin heeft hem rond het middaguur gedag gezegd en toen ze ’s avonds weer thuis kwam was ie dood. Het moet hartfalen zijn geweest. Ongelooflijk, 39 jaar. Wij waren compleet in shock. Midden in het opnameproces van ons laatste album Solid State verloren we onze drummer. Zoiets maakt duidelijk hoe betrekkelijk het leven is.”
De status van Nirvana of Pearl Jam bereikte de band nooit. The Posies bleef altijd een naam voor insiders. Met de eerste albums verwierven ze hun grootste bekendheid. Dat The Posies in de bezetting van hun doorbraakplaat Frosting On The Beater (uit ’93) hun jubileumtour doen, is dan ook geen toeval.
“Tijdens de tour spelen we met Dave Fox (bas) en Mike Musburger (drums) voornamelijk nummers van de eerste albums. Die klinken het best in deze samenstelling. Bovendien weten we dat onze die-hard fans deze tracks graag willen horen. Wist je trouwens, dat onze jaren negentig albums Dear 23, Frosting On The Beater en Amazing Disgrace opnieuw worden uitgebracht in een luxe box?”
Het zou een vergissing zijn The Posies weg te zetten als een in het verleden levend rockgezelschap. Hoewel de 30th Anniversary Tour een onmiskenbaar nostalgisch tintje draagt, laten de laatste platen horen dat Auer en Stringfellow het geluid van de nineties eigenlijk allang voorbij zijn. Later verschenen albums als Every Kind Of Light, Blood/Candy en Solid States ademen een innovatieve sfeer waarin afstand wordt genomen van de gitaarsound uit de beginperiode.
Stringfellow hoopt volgend jaar weer de studio in te duiken. Waar dat toe zal leiden – hij heeft nog geen idee. “We denken er al wel over na, maar concrete nummers hebben we niet. We schrijven nooit songs in het voren. Dat doen we pas als we er echt mee aan de slag kunnen. Nee, Mike en Dave zullen niet van de partij zijn. Als deze tour voorbij is, wordt dat hoofdstuk afgesloten.”
The Posies: Tivoli Utrecht 10/10, Vera Groningen 11/10, Nieuwe Nor Heerlen 12/10, Victorie Alkmaar 13/10, Metropool Hengelo 14/10.