De muziek van David Eugene Edwards gaat je nooit in de kouwe kleren zitten. Zijn huiveringwekkende songs jagen je de stuipen op het lijf. Maar minstens zo verbijsterend is diens bizarre wereldbeeld.
Hij deed het met zijn vorige band 16 Horsepower en nu weer met zijn huidige band Wovenhand: schitterende, maar vooral unheimische muziek maken. Met een aardedonkere cocktail van rock, folk, bluegrass en gospel weet David Eugene Edwards zijn luisteraars mee te slepen naar een wereld van hel en verdoemenis. Zelfs overtuigde atheïsten vallen als een blok voor de bezwerende en sinistere klanken van deze godvrezende inwoner van Denver, Colorado. Een buitengewoon gesprek met een buitengewone rocker.
Zijn eerste antwoorden zijn kort en afgemeten. Het is in zijn woonplaats nog vroeg in de ochtend. Niet dat Edwards onvriendelijk is. Integendeel. De zanger/gitarist reageert beleefd, maar hij moet even ontdooien. Even aftasten welke gast hij nu weer aan de telefoon heeft. En wat die van hem wil.
Edwards wordt gevraagd naar de komende tour door Europa. Met Wovenhand doet hij eerst drie shows in Scandinavië, waarna een paar vrije weken volgen. Daarna trekt de karavaan verder via een show in het Zwolse Hedon door rest van het Europese vasteland. Blijft hij al die weken aan deze zijde van de oceaan?
“Nee, na Scandinavië gaan we terug naar de VS. We zijn bezig met een nieuw album.” Dit maakt nieuwsgierig. “Ik kan er niet veel over zeggen.” Helemaal niks? “Het zal weer een mix worden van hard en zacht, akoestisch en elektrisch. De inbreng van de andere leden van de band wordt steeds belangrijker. Ik schrijf vaker songs met Chuck.” Chuck French is de gitarist van de band, volgens Edwards zorgt hij voor de ‘heavy’ accenten in het geluid.
Dit jaar krijgen we het resultaat niet te horen, denkt Edwards. “Ik heb net een plaat uitgebracht met Alexander Hacke.” Risha dus. Edwards vormt op dit album een gelegenheidsduo met de bassist van de invloedrijke band Einstürzende Neubauten. Alweer zo’n ijselijk mooi album, dit keer met een elektronische inslag.
Met Hacke gaat hij later dit jaar op tournee. Nu staat eerst de serie optredens met Wovenhand op de rol. “De band heeft een kleine wijziging ondergaan. Chuck en Ordy (Garrison, de drummer) zijn weer van de partij, maar nieuw is Dylan Nadon. Hij bespeelt de toetsen. We spelen tracks van onze laatste albums Star Treatment en Refractory Obdurate.”
Edwards staat bekend om zijn donkere, intense manier van zingen. Angstaanjagend klinkt het soms. “Ik heb altijd op die manier muziek gemaakt en gezongen. Geen idee waar het vandaan komt. Maar ik merk wel dat het wat losmaakt bij de mensen. Muziek in mineur, sommigen ontroert het, anderen haten het. Als je van feestmuziek houdt, moet je niet bij mij zijn.”
Niet minder onheilspellend zijn de teksten. “Ik gebruik termen en passages uit het Oude Testament. Het belangrijkste boek dat er bestaat. Eigenlijk gaan de teksten over mijn relatie tot het geloof. Die verandert constant. De woorden weerspiegelen een gesprek dat ik voer met mezelf.”
Edwards wordt spraakzamer. De man die door zijn grootvader is opgevoed, een Nazarener predikant van de oude stempel, komt op stoom als het over zijn geloof gaat. Of beter gezegd, als het over de zoektocht gaat. Op zijn zeventiende pakt hij namelijk zijn biezen. Hij verlaat opa en zoekt zijn heil in obscure punkbands. De kiem voor een rotsvast geloof in de Heer is gelegd.
Hoe fraai de muziek van David Eugene Edwards ook is, zelfs de fans kunnen zijn gedachtewereld amper volgen. “Er zijn mensen die mij voor gek verklaren. Het zij zo. Maar ik heb een ander beeld van het universum dan de meesten van ons. Ik geloof niet in wetenschap. De aarde is het middelpunt van het heelal. Alles is geschapen voor de mens, ook de zon. De zon is de dienaar van de mens.”
“Ruimtevaart? De NASA staat voor pure misleiding. Foto’s en films van de aarde zijn allemaal bedrog. Het zijn computer bewerkte beelden. Net als de zogenaamde maanlanding: die is in een studio opgenomen. Geloof me, het was in de jaren zestig bedoeld om de Russen te imponeren. Ruimtevaart is een industrie geworden waar waanzinnig veel geld mee wordt verdiend. Laten ze dat geld gebruiken om honger de wereld uit de krijgen.”
“Fake-nieuws bestaat al zolang de mens op aarde rondloopt. Ja, ik geloof in een grote complottheorie. De wereld wordt geregeerd door een kleine club mensen. Die heeft het voor elkaar gekregen dat een idioot president van Amerika kan worden. Geld verdienen is hun enige doel. Nee, daar word je niet vrolijk van. Toch blijf ik optimistisch. Niet over het aardse leven, wel over het hiernamaals.”
Wovenhand: Hedon Zwolle, dinsdag 17 juli.