Na een uitgebreide tour langs Franse, Duitse en Nederlandse clubs maakt de psychedelische rockband Birth of Joy zich op voor het festivalseizoen. “Altijd gezellig”, vindt het drietal.
Ze maakten ooit furore op Trans Musicales, een festival in het Franse Rennes. In het holst van de nacht gingen drieduizend bezoekers helemaal los op de onstuimige orgelrock van Birth of Joy. Vanaf dat moment stromen de aanbiedingen binnen en lijkt het erop dat het Nederlandse trio succesvoller wordt in het buitenland dan in de polder. Maar nadat ook Zwitserland en Duitsland vallen voor de voormalige studenten van de Herman Brood Academie, gaat ook het eigen land eindelijk voor de bijl.
“Typisch Nederlands”, oordeelt Kevin Stunnenberg. De 30-jarige zanger/gitarist met het sluike haar laakt de gereserveerde houding van zijn landgenoten. “We speelden al een paar jaar, maar dat maakte weinig los. Toen we in het buitenland gingen toeren, werden ze hier pas wakker.”
De drie zitten in de catacomben van poppodium Underground in Lelystad. Vanavond doen ze hun laatste clubshow voor de zomer. Daarna komen de festivals. Drummer Bob Hogenelst jongleert met zijn drumstokken en roffelt zo nu en dan op de houten tafel. Gertjan Gutman, de toetsenist van de band, schuift als laatste aan.
Dit jaar verscheen hun vierde studioalbum Hyper Focus. Dertien tracks vol met furieuze orgel-gitaarrock. De knipoog naar de jaren zestig en zeventig is even opzichtig als charmant. Deep Purple, The Doors en Cream hebben hun sporen nagelaten.
“Voor de mensen die onze muziek nog niet kennen is Join The Game, het eerste nummer van de nieuwe plaat, een goede kennismaking”, zegt Hogenelst. “Het is misschien niet de vetste track op het album, maar laat wel horen waar wij voor staan. Er zit een orgel- en een gitaarsolo in zoals we dat live ook doen.” Stunnenberg is het met hem eens. “We openen onze shows vaak met dat nummer. Het heeft ballen en bevat verrassende elementen.”
Met hun verwijzingen naar psychedelische en progressieve rock produceren ze geen licht verteerbare kost. “Dat is geen bewuste keuze”, reageert Hogenelst. “Onze muziek ontstaat gewoon op die manier. Wij gaan daarbij onze eigen gang.” Stunnenberg: “Opmerkingen en suggesties van buitenaf zijn welkom, maar we beslissen zelf of we er wat mee doen.” Hogenelst vervolgt: “Ook onze manager bemoeit zich er soms mee, maar meestal negeren we dat. Aan mensen die invloed willen hebben op het geluid van Birth of Joy zeggen we altijd: richt je eigen band op.”
De link met de grote namen uit het verleden heeft twee kanten volgens Hogenelst. “Natuurlijk is het mooi dat je vergeleken wordt met toffe bands uit de jaren zestig en zeventig, maar het irriteert ook. Altijd maar dat indelen in hokjes… Wij maken onze eigen muziek.” Gutman relativeert: “Begrijpelijk is het wel. Als je een bezetting hebt zoals wij, dan komen al gauw associaties op met bands als Deep Purple en The Doors. Maar we hebben ook geluisterd naar latere acts als Nirvana en Queens Of The Stone Age.”
Gertjan Gutman drukt met zijn bulderende Hammondorgel een belangrijk stempel op de sound van Birth of Joy. Het gedroomde instrument vond hij na een lange zoektocht. “De eerste tien jaar speelde ik op een Philicorda-orgel. Maar ik wilde wat anders. Een Hammond was de logische keuze. Ik heb nu twee klavieren tot mijn beschikking in plaats van een, maar het is vooral het geluid dat het verschil maakt. Een Philicorda klinkt dun, een Hammond klinkt dik en vol. Ik wilde persé een orgel dat geproduceerd is in Londen, geen Amerikaans model. Die Engelse Hammonds klinken smeriger en dat past goed bij Birth of Joy.”
Minder vrolijk worden de heren van het gezeul met het apparaat. “Dat ding is vreselijk zwaar. Bus in, bus uit. Podium op, podium af. Je moet het met vier man doen, anders krijg je het niet van zijn plek.”
Reikhalzend kijkt het trio uit naar de festivals van deze zomer. “Een show op een festival is niet te vergelijken met een clubshow”, vindt Hogenelst. “Je speelt vaak korter en dan ook nog eens voor een publiek dat niet speciaal voor jou komt. Dat is een extra uitdaging. Daarnaast speel je meestal overdag, ook dat is heel apart. Het mooiste moment is als de zon ondergaat. Zo gaaf.”
Onder meer Mañana Mañana, Zwarte Cross en Tuckerville staan op het programma. “Mañana Mañana ken ik goed, het is bij mijn ouders om de hoek”, glundert Hogenelst.
Tuckerville wordt nieuw voor ze, op Zwarte Cross hebben ze vaker gestaan. “Dat wordt weer een feestje”, voorspelt Gutman. Hogenelst kijkt bedenkelijker. “Volgens mij zijn we de afsluiter op zondag. Dat lijkt mooi, maar ik vrees dat de mensen dan helemaal gesloopt zijn. We zullen flink aan de bak moeten.”
Birth of Joy: Mañana Mañana Vorden, vrijdag 15/6; Zwarte Cross Lichtenvoorde, zondag 15/7; Tuckerville Enschede zaterdag 1/9.