Kensington houdt het hoofd koel

Kensington beleeft een topjaar. De grootste rockband van Nederland deed een uitverkochte clubtour, liet de koninklijke familie swingen en laat in juli de Arena vollopen. Zaterdag staat het viertal op Dauwpop in Hellendoorn.

Ze hebben vaker voor hete vuren gestaan. Maar het lijkt wel of deze steeds heter worden. In ruim tien jaar heeft Kensington zich ontwikkeld van een goede gitaarband in het clubcircuit naar de succesvolste Nederlandse rockband van stadionformaat. Maar liefst tien keer verkocht Kensington de Ziggo Dome uit en deze zomer staat de Amsterdam Arena op het programma.

Toch wil de band zich niet blindstaren op kwantiteit. Ieder optreden willen ze knallen, of dat nou voor vijfhonderd man is, of voor vijftigduizend. Voor Eloi Youssef en Casper Starreveld, de gitaristen en vocalisten van Kensington, is de liefde voor het spelen de basis van het succes. Maar aan dat succes mag je je nooit vastklampen, want dan gaat het mis, zeggen ze.

De beide kopstukken van Kensington zitten in een kleedkamer vlak voor hun show op een groot festival. Nee, een optreden is nooit routinewerk. “Zodra je het podium opstapt is het altijd weer spannend”, zegt Youssef.

Soms kijken ze zelf met verbazing naar de groei die de band heeft doorgemaakt. Zo is het nog maar zeven jaar geleden dat Kensington voor een handvol bezoekers speelde in een klein Zwols bovenzaaltje. “Paardpop!”, roept Starreveld uit. “In Het Vliegende Paard. We speelden daar keihard de mensen de tent uit.” Youssef: “We waren toen een andere band en helemaal niet bezig met ‘grote dingen’. Paradiso uitverkopen leek het hoogst haalbare.”

“Optredens zoals op Paardpop waren leermomenten voor ons”, gaat Starreveld verder. “We zochten naar een geluid, naar een podiumpresentatie. Wat willen we zeggen? Wat willen we uitstralen? Het heeft vier jaar geduurd voor we daar de antwoorden op hadden. Dan ben je zo honderd shows verder.”

“De groei is geleidelijk gegaan”, constateert Youssef. “Dat lijkt allemaal harmonisch, maar achter de schermen was het soms heel turbulent. Ieder moest zijn eigen plekje verwerven binnen de band en dat ging af en toe gepaard met strubbelingen. De buitenwereld heeft daar gelukkig weinig van meegekregen.”

“Op de middelbare school hadden we elkaar nooit als vrienden uitgekozen”, denkt Starreveld. “Maar muzikaal hebben we een enorme klik. In de band hebben we elkaar pas echt leren kennen. Er heerst nu onderling begrip, hoewel we vier totaal verschillende persoonlijkheden zijn.” Youssef denkt dat dit het geheim van Kensington is. “Als je zo verschillend bent en toch tot iets komt waar je alle vier achter staat, dan moet het wel goed zijn.”

Met het album Rivals (’14) zette Kensington de eerste stappen richting de megazalen. Songs als Streets en War bleken in al hun galmende glorie uitermate geschikt voor de grote concerthallen en stadions. Na Afas Live en de Ziggo Dome is de Arena een logische stap in de ontwikkeling van de band die vorig jaar de Popprijs kreeg uitgereikt.

“Nu je de Arena noemt, krijg ik spontaan de kriebels”, erkent Youssef. “Ik ben naar de Editors geweest in de Ziggo Dome en liep langs de Arena. Even stond ik stil en keek naar dat enorme stadion. ‘Shit, daar moet ik straks spelen’, dacht ik toen.” Starreveld: “Het is dezelfde doodsangst die je overvalt als je bij een achtbaan staat waar je zo in moet.”

Zorgen over hoe de band die show kan overtreffen, hebben Youssef en Starreveld niet. “Oh nee, dat is voor ons geen onderwerp”, antwoordt Starreveld. “Misschien is dit eenmalig, wie weet. Het gaat ons niet om steeds groter. Als je alleen daaruit voldoening haalt, ben je niet goed bezig. Hoofdzaak is voor ons het spelen en dan heeft elke plek waar we dat mogen doen zijn eigen charme.”

Op het podium, maar ook tijdens het gesprek wordt het verschil in temperament tussen Youssef en Starreveld goed zichtbaar. De introvertere, filosoferende Youssef vormt een mooi contrast met de extraverte, enthousiast vertellende Starreveld. Youssef: “Ik krijg vaker opmerkingen over mijn ernstige gezichtsuitdrukking tijdens het zingen. Maar ik kan niet anders: ik focus mij op de zang. Een tijdje geleden heb ik geprobeerd meer open te kijken, maar dan zing ik gewoon niet goed.”

Starreveld lacht. “Hier zie je nou het verschil in karakters. Maar we groeien wel naar elkaar toe. Vroeger was ik de enige die schreeuwde, nu doe jij het ook.” Youssef: “Ik heb me ontwikkeld, ben professioneler geworden. Je kunt bijvoorbeeld niet altijd je persoonlijkheid mee het podium op nemen. Als je je een keer niet top voelt, moet je tijdens een show de knop kunnen omzetten. Anderzijds moet je ook niet het ‘rockster zijn’ het podium mee af nemen.”

Aan dat laatste hecht Kensington grote waarde: ga niet naast je schoenen lopen. Starreveld: “Dat is nergens voor nodig. Want je weet, het wordt een keer minder.” Dan lachend: “Maar voorlopig nog niet.”

Dauwpop Hellendoorn zaterdag 26 mei. Kensington speelt op de Jupiler Mainstage van 21.30 uur tot 22.45 uur.

Ook te zien: Drakenbootfestival Apeldoorn 22/6, Amsterdam Arena 14/7, ASM Festival Arnhem 25/8.