Hij heeft op alle grote festivals gestaan, maar voor Blaudzun is een Bevrijdingsfestival iets bijzonders. “Het behoort tot een andere categorie. Het is een popfestival, maar op een zeer speciale dag. 5 mei is de enige nationale feestdag, waar ik bij stil sta.”
Hij is de tel kwijtgeraakt. Ja, Johannes Sigmond – zoals Blaudzun eigenlijk heet – heeft op heel wat Bevrijdingsfestivals gespeeld. Van Groningen tot Den Bosch en van Den Haag tot Zwolle.
“Echt waar, wordt dit de tiende keer?” In een trendy koffiebar zit de zanger achter een glas latte macchiato. Hij tuurt naar buiten. In zichzelf somt hij de steden op waar allemaal heeft gestaan. “Het zou zomaar kunnen.”
Bevrijdingsdag is een belangrijke dag voor de markante rocker met de grote bril. “Ik vind het goed om daar ieder jaar weer bij stil te staan. We zien vrijheid als vanzelfsprekend, maar het is iets delicaats. Relatief kort geleden was Nederland niet vrij. De generatie die dat niet heeft meegemaakt kan zich daar geen voorstelling van maken. Dat je in je eigen land niet mag denken, niet mag zeggen, niet mag doen wat je wilt. Dat kun je toch niet bevatten?”
“Daarom moeten we de vrijheid koesteren. Maar 5 mei is voor mij ook een feest met alarmbellen. We moeten namelijk oppassen dat we onze vrijheid niet weggeven. Ik ben beducht voor politici die dit woord hoog in het vaandel hebben staan, maar tegelijkertijd die vrijheid voor ons en onze medemensen willen beknotten. Ik ben niet angstig ofzo, maar ik maak me daar wel zorgen over.”
Tijdens een show op een Bevrijdingsfestival zegt hij daar meestal iets over. “Ik wil niet prekerig overkomen, maar als artiest heb je op zo’n moment wel een podium. Ik vind het heel gezond om iets over onze vrijheid te zeggen. Misschien wordt het dit jaar een waarschuwende boodschap.”
Wat anders: hoe heeft Blaudzun het rumoer rond Broederliefde ervaren? De rapgroep uit Rotterdam werd door Het Nationaal Comité 4 en 5 mei benoemd tot ‘ambassadeurs van de vrijheid’, tot op YouTube een filmpje opdook, waarin een van de leden antisemitische leuzen joelde. “Natuurlijk is het afschuwelijk wat daar geroepen werd, maar volgens mij gebeurde dat in een baldadige bui. De groep heeft excuses aangeboden en een bezoek aan Auschwitz gebracht. Geloof me, als je daar bent geweest, zeg je dat soort dingen nooit meer.”
Ondanks de verontschuldigingen werd Broederliefde het ambassadeurschap ontnomen. De festivalorganisatie in Zwolle besloot echter het vijftal te blijven programmeren. “Ik vond dat een goed besluit. Die jongens hebben spijt betuigd en dan moet je weer vooruit kijken.” Uiteindelijk heeft Broederliefde zichzelf uit de programmering teruggetrokken. “Jammer. Wat mij betreft krijgen ze volgend jaar een herkansing.”
Blaudzun stond al tweemaal op het BFO. “Beide optredens kan ik me nog goed voor de geest halen. Het eerste keer was in ’12. Ik was toen ziek en had hoge koorts. Drie shows stonden die dag in de planning. Van Utrecht en Den Haag herinner ik me niks meer. Van Zwolle wel. Met hangen en wurgen heb ik me door het optreden in die tent heengeslagen – het was echt vreselijk. Maar de reacties van het publiek waren juist geweldig.”
“Twee jaar later stond ik op het hoofdpodium. Wow, wat een mensenmassa, dacht ik toen. Het was een rare gewaarwording, want een bevrijdingsfestival is andere koek dan bijvoorbeeld Pinkpop of Lowlands. Daar komen de popliefhebbers. Op een gratis toegankelijk feest zie je een veel breder publiek. En je staat ineens tussen artiesten als Jan Smit, Guus Meeuwis of Kensington. Ik vind dat gaaf.”
De donkergetinte rock van Blaudzun wijkt inderdaad nogal af van de radiovriendelijke mainstream pop van zijn collega’s. “Sommige liedjes van mij zijn redelijk bekend, maar ik ben geen Anouk of Kensington. Ik maak muziek op mijn manier en kennelijk maakt dat toch wat los bij de mensen. Nummers als Promises Of No Man’s Land en Elephants doen het altijd goed op een festival.”
Vorige maand verscheen deel twee van zijn albumtrilogie Jupiter. “Ik liep al lang met het idee rond om in een korte tijd drie albums uit te brengen, die samen een geheel vormen. Tussen deel een en deel twee zaten maar vijf maanden. Dat is voor mij echt supersnel. Normaal werk ik altijd lang aan een album. Ik moet wel bekennen dat het tempo me een beetje heeft opgebroken. De intensieve periode van toeren, schrijven en opnemen was pittig. Voor deel drie zal ik dan ook iets meer tijd nemen dan oorspronkelijk de bedoeling was.”
Blaudzun is te zien op het hoofdpodium van 19.50 tot 20.45 uur.