Voor het tweede achtereenvolgende jaar dendert de symfonische rockshow Symfo Classics langs theaters en popzalen. Vocalisten Edward Reekers en Cindy Oudshoorn zijn er euforisch over en kijken nu al uit naar een vervolg.
“De schatkist is nog lang niet leeg”, oordeelt Reekers. Hij doelt daarmee op het enorme reservoir aan symfonische rocksongs dat nog aangeboord kan worden. Want Symfo Classics put uit de rijke erfenis die bands als Yes, Genesis en Pink Floyd hebben nagelaten. ‘Moeilijke muziek’ heette dat in de jaren zeventig. Wat overigens niet wil zeggen dat Symfo Classics het publiek vermoeit met alleen maar ingewikkelde solo’s en complexe composities. De keuze van de nummers moet in balans zijn.
“Natuurlijk spelen we songs die de liefhebber mag verwachten”, zegt Reekers, “maar we zoeken ook de grenzen op. Een vaste definitie van een ‘symfo classic’ is namelijk niet te geven, daar kun je uren over discussiëren. Neem een band als 10cc. Is dat een symfonische rockgroep? Nee, maar I’m Not In Love is wel een symfo classic. Tenminste, op de manier zoals wij dat doen.”
“De setlist moet een spanningsboog hebben. Rust en explosiviteit moeten zich afwisselen, net als herkenbare en minder herkenbare nummers. Ook dien je rekening houden met een evenredige verdeling over de drie vocalisten: Cindy Oudshoorn, Martin van der Starre en mijzelf. Je komt dan vanzelf tot een uitgebalanceerde lijst van bijna dertig tracks.”
Cindy Oudshoorn is enthousiast over de ruim twee en een half uur durende show. “Het is geweldig om te doen en je merkt dat het aanslaat bij het publiek. De mensen praten erover, de zalen zitten vol, Facebook draait overuren. We verkeren in een luxe positie.” Reekers: “We zien dat ouders hun kinderen meenemen. Zo laten zij horen waar ze mee zijn opgegroeid. Mooi toch? Het doet recht aan de titel van ons programma: Keeping the dream alive.”
Het idee voor Symfo Classics is afkomstig van gitarist Joost Vergoossen. Reekers werd als eerste bij het plan betrokken en samen waren ze het erover eens dat Cindy Oudshoorn de gelederen moest komen versterken. “Cindy en ik hebben een klik samen”, vertelt Reekers. “We voelen elkaar goed aan en dat is best bijzonder. Ik wilde de samenwerking met haar graag continueren.”
Reekers en Oudshoorn kennen elkaar van de symfonische rockband Kayak. Vanaf het eind van de jaren zeventig stond Reekers als 21-jarige achter de microfoon en zong de hit Ruthless Queen de top tien in. Oudshoorn kwam in 2004 bij Kayak. Beiden zijn inmiddels alweer uit de band gestapt. “Na Kayak heb ik bewust een tijdje voor de luwte gekozen”, legt Oudshoorn uit. “Maar toen Edward mij voor Symfo Classics vroeg, heb ik geen moment getwijfeld. Ik vond het een eer om gevraagd te worden. En eerlijk gezegd was ik daar ook wel weer aan toe.”
Veel willen ze niet kwijt over hun vertrek bij Kayak. Oudshoorn: “Het was klaar. We hebben de beslissing onafhankelijk van elkaar genomen, maar wel om dezelfde reden.” Reekers: “We konden niet meer functioneren zoals we dat wilden. Het bandgevoel bij Kayak was weg.” “Doodzonde”, verzucht Oudshoorn. “Maar spijt hebben we er niet van”, voegen ze er in koor aan toe. “Geen seconde.”
Edward Reekers, de nestor van het achtkoppige gezelschap, verheugt zich op iedere song die Symfo Classics in de lijst heeft opgenomen. Toch zijn er twee die er wat hem betreft uitspringen: Firth Of Fifth van Genesis en Procol Harums A Salty Dog. “Dat zijn heerlijke nummers om te zingen. M’n hart gaat ervan open. We spelen ze in volle glorie, inclusief de solo’s. Daarin knippen zou heiligschennis zijn.”
Een uitgesproken voorkeur heeft Oudshoorn niet. “Misschien komt het omdat ik de hoogtijdagen van de symfonische rock niet bewust heb meegemaakt. Ik ben meer van de jaren tachtig. Veel songs die we nu spelen, kende ik helemaal niet. Ik heb daardoor een heel nieuw gebied ontdekt. De energie van Owner Of A Lonely Heart van Yes spreekt me aan, maar echte uitdagingen zijn voor mij Storm And Thunder van Earth & Fire en Wuthering Heights van Kate Bush. Die liedjes moet ik echt uit m’n tenen halen.”
Waag het niet om Symfo Classics een coverband te noemen. “Wij zijn beslist geen coverband”, reageert Reekers. “Er zijn mensen die ons zo zien, maar dat vind ik niet terecht. Een coverband speelt noten na. Wij vertolken liedjes. Je moet een binding hebben met deze songs om ze met hart en ziel te kunnen spelen. Klinkt wel een beetje euforisch hè?” Oudshoorn: “Gepassioneerd.”
Symfo Classics: Keeping the dream alive. De Meenthe Steenwijk 8/12, Gigant Apeldoorn 16/12, Hedon Zwolle 29/12.