De meeste shows zijn al weken uitverkocht. Level 42 blijft ongekend populair in Nederland. Maar ook bij de rest van de wereld gaat de pompende jazzfunk van de Britse band er onverminderd in als koek. Tot groot vermaak van hun frontman Mark King.
“Hoor je die jumbojet? Sorry daarvoor. We zitten in een hotel bij een vliegveld op Ibiza. Vanavond hebben we hier een show.” Het zijn drukke tijden voor Mark King en Level 42. De band vliegt continu de wereld over en dat terwijl je voor hun grote successen zo’n dertig jaar terug in de tijd moet.
“Ja, het is echt ongelooflijk”, zegt King. “We hebben net een trip door Zuid Amerika achter de rug. Via Curaçao, waar we op het North Sea Jazz festival speelden, vlogen we naar Chili en vervolgens naar Argentinië. De vlucht over het Andes gebergte was fantastisch. Maar vooral de uitverkochte shows in Santiago en Buenos Aires hebben een grote indruk op ons gemaakt. Het is toch geweldig als je – 37 jaar na de oprichting van Level 42 – kunt spelen op plekken waar je nog nooit eerder bent geweest? In die zin zijn we nog steeds grensverleggend”, lacht de aimabele zanger/bassist.
Met hits als Love Games, Lessons In Love en Running In The Family drukte Level 42 een stevig stempel op de hitlijsten van de jaren tachtig. Hun muziek, een dansbare mix van pop, jazz en funk, sloeg internationaal aan en bleek een hoopvol tegenwicht voor het elektronische gesomber van hun tijdgenoten.
“Dat onze muziek iets universeels heeft, vind ik een mooie gedachte. Waar we ook spelen, van Japan tot Zuid Amerika, iedereen verstaat de taal van het ritme. Laatst traden we op in Turkije waar het best onrustig is. Maar het publiek ging uit zijn dak. Dat maakt muziek zo bijzonder: het is niet belangrijk welke kleur je hebt, welke godsdienst je aanhangt of wat je politieke voorkeur is. Muziek verbindt.”
De tien shows in november tonen aan dat de band met Nederland meer dan goed is. “Dat kun je wel zeggen. Je moet niet vergeten dat Nederland ons oppikte als een van de eerste landen buiten Engeland. In eigen land hadden we met een paar singles al wat succes, maar toen we in ’81 met The Police op tournee gingen braken we via Nederland internationaal door.”
Kenmerkend voor het geluid van Level 42 is de hamerende bastechniek van King. Maar van een zelf ontwikkelde sound wil hij niets weten. “Net als veel muzikanten ben ik door anderen beïnvloed. Kijk, degene die de slaptechniek voor het eerst toepaste was Larry Graham, destijds de bassist van Sly & The Family Stone. Zijn stijl spreekt me nog steeds aan, omdat het percussief en ritmisch is. Ik heb daar mijn eigen draai aan gegeven, ik drum op mijn gitaar. Ook Miles Davis en John McLaughlin van het Mahavishnu Orchestra hebben me geïnspireerd. Ik weet nog dat ik als veertien jarig jochie aan de buis gekluisterd zat, toen de BBC een concert van die band uitzond. Vergeet niet dat ik toen met mijn ouders op het eiland Wight woonde, geïsoleerd van de rest van het Verenigd Koninkrijk.”
Over zijn invloed op latere muzikanten is King bescheiden. “Ik weet niet of ik andere bassisten heb beïnvloed. Soms herken ik wel bepaalde riffs die op die van ons lijken. Zo zijn er een paar nummers van Radiohead waarvan ik denk: ze hebben vast eens een keer iets van ons gehoord. Maar begrijp me goed, ik beschuldig niemand. Zo gaat dat met wederzijdse beïnvloeding door muzikanten.”
In zijn lange bestaan wisselde de bezetting van Level 42 met regelmaat. Samen met toetsenist Mike Lindup vormt King het oerduo van de band. “We kennen elkaar al zo lang. Natuurlijk zijn we collega’s, maar we zijn ook vrienden geworden. Je ziet het terug op het podium. Hij snapt precies waar ik mee bezig ben. Ook als ik een beetje aan het pielen ben op mijn bas, weet hij waar ik naartoe wil. Dat is de perfecte verstandhouding. Wat mij betreft mag dat nog dertig jaar duren.”
Plannen voor een nieuw album heeft King niet. De laatste cd Retroglide verscheen tien jaar geleden. Hij schiet in de lach. “Dat is wel een tijdje terug, hè? Maar de tijden zijn veranderd. Door het streamen en downloaden van muziek is het maken van een plaat bijna zinloos geworden. De mensen draaien er maar een paar tracks van en de rest geloven ze wel. Dan is het maken van een heel album zonde van de tijd en de energie.”
“Bovendien is er de noodzaak niet. We hebben een enorm reservoir aan nummers opgebouwd. Daar kunnen we moeiteloos uit putten zonder dat we in herhaling vallen. En dankzij onze blazerssectie hebben veel liedjes een nieuw leven gekregen.”
Level 42: Oosterpoort, Groningen 1/11, TivoliVredenburg, Utrecht 2/11, CCXL, Vlissingen 3/11, Doornroosje, Nijmegen 4/11, ParkstadLimburg, Heerlen 5/11, Paard van Troje, Den Haag 6/11, 013, Tilburg 8/11, Paradiso, Amsterdam 9/11, Hedon, Zwolle 10/11, Metropool, Hengelo 11/11.