Goh, Idols. Het is alweer ruim tien jaar geleden dat het programma razend populair was. Welke would-be Idols herinneren we ons nog? Ja, Jamai en Jim. Maar verder? Och ja, natuurlijk: Boris! Winnaar van het tweede seizoen. Boris Titulaer leek uit te kunnen groeien tot een echt tieneridool: hij zag er goed uit en een had een wendbare soulstem. Maar toen de buit eenmaal binnen was, wilde hij zo snel mogelijk van dat imago af. Boris werd Bo-Rush en daarna Bo Saris.
Wat is gebleven, is de soepele falset van Boris, pardon Bo Saris. Maar ook de liefde voor soulmuziek, die zowel zwoel als funky kan uitpakken, is een constante factor gebleken. Het in Londen opgenomen album Gold is een verzameling goed geproduceerde tracks die refereert aan de soul van Marvin Gaye, Isaac Hayes en Curtis Mayfield.
Hedon krijgt het hele album op haar bordje geserveerd. Cool With Me, Get To Know You Better en I’m Done zijn weliswaar uitstekende songs, maar ze kunnen de speekselklieren slechts gedeeltelijk activeren. Dat ligt niet aan de begeleidingsband, die is formidabel. Net als de synchroon uitgevoerde Motown-moves van de twee achtergrond zangers. Nee, het is Bo zelf die nog in zijn rol moet groeien. Wat onwennig laat hij het publiek meezingen en in zijn timing overschat hij zijn lange, houterige lichaam. James Brown-achtige pirouetjes? Niet doen Bo, voor je het weet ben je een vierde klas zaterdagamateur die denkt dat ie Ronaldo is.
En toch. Vanaf het hitsige She’s On Fire wint het optreden aan overtuiging en krijgt Bo Saris steeds meer greep op het publiek. En op zichzelf. De samenzang in Gold is puntgaaf, het sterke The Addict broeit en gloeit. Zelfs het solistisch uitgevoerde Tender overtuigt. Het is een kwestie van tijd, maar op een dag vallen alle stukjes precies in elkaar.
Bo Saris
Gezien: Hedon Zwolle 30/1
Nog te zien: Gigant Apeldoorn 20/2, Underground Lelystad 7/3