Ter promotie van zijn nieuwe cd Fall Together Again was Andy Burrows ruim twee maanden geleden nog in Nederland. Met band deed hij een eenmalig optreden in Amsterdam, maar beloofde ‘binnenkort’ terug te keren. Die belofte komt hij deze week na met maar liefst acht shows in even zoveel steden. De setting is echter anders dan in november.
De voormalige drummer van de Engelse indierockgroep Razorlight heeft zijn band thuis gelaten. Onaangekondigd. Slechts Stuart Wilkinson (op gitaar en mandoline) is nog van de partij. Het verklaart de intieme opstelling van het bescheiden instrumentarium: Burrows kiest voor een akoestische benadering tijdens deze tour. En dat valt te billijken. Zijn gevoelvolle luisterliedjes gedijen prima in de zijdezachte context van singer/songwritermuziek.
Minder duidelijk is waarom Andy Burrows zijn setlist heeft aangepast ten koste van zijn laatste album. Maar drie liedjes van Fall Together Again (As Good As Gone, Watch Me Fall Again, See A Girl) hebben het rigoureuze snoeiwerk overleefd. Alsof Burrows minder tevreden is over zijn laatste pennenvruchten, neemt hij zijn toevlucht in vaker gespeelde covers als Frank Mills (afkomstig uit de musical Hair) en Four Seasons In One Day van Crowded House.
Met de uitvoering ervan is overigens weinig mis. In alle rust dobberen ze gemoedelijk voorbij. Iedereen lijkt blij en tevreden rondom dit imaginaire, knapperende kampvuur. Samenzang, een dolletje en zelfs een kwisje ontbreken niet. Zucht. Het is daarom wel even lekker als een bonkende bassdrum of elektrische gitaar wordt ingezet. Of, zoals in het allerlaatste nummer Keep On Moving On, er een drumduel wordt aangaan. Anders rest er op Burrows’ vraag ‘Is it to chill?’ maar één antwoord: eigenlijk wel, ja.
Gezien: Hedon Zwolle 25/1
Nog te zien: Den Haag 27/1, Haarlem 28/1, Nijmegen 30/1, Groningen 31/1, Utrecht 1/2