“Jullie weten waarschijnlijk wel dat ik in het ziekenhuis heb gelegen…ik was behoorlijk ziek… Maar eh…het gaat steeds beter… Ha!” Het is 2013 en Motörhead staat op het grootste metalfestival van Europa: Wacken Open Air. Even daarvoor heeft Lemmy twee van zijn notoire tracks, I Know How To Die en Damage Case, er uitgeperst. Het kost hem ondanks de bemoedigende woorden zichtbaar moeite. Vier nummer later stapt Lemmy het podium af om niet meer terug te keren. Het hoofd wil wel, maar het lijf trekt het niet meer. Alle resterende optredens van dat jaar worden afgelast.
Even lijkt het meedogenloze leven van frontman Lemmy Kilmister funest voor het voortbestaan van Motörhead. En van hemzelf. Er is dan ook niemand die opkijkt van de hardnekkige geruchten op het wereldwijde web dat Lemmy stervende is. Het zou zomaar kunnen.
Maar het rochelende rockbeest wordt in diverse ziekenhuizen weer opgekalefaterd. Een serieuze verandering van levensstijl is echter noodzakelijk. Geen ontkomen aan. De zanger/bassist kampt met hartritmestoornissen, diabetes en inwendige bloedingen. Een paar maanden later vertelt Lemmy aan het Amerikaanse muziekblad Rolling Stone dat hij nu ‘bijna’ niet meer drinkt en ‘nog maar’ twee sigaretjes per dag rookt. Over zijn speedgebruik is hij minder expliciet. De versobering heeft het leven er niet leuker op gemaakt, zegt ie, maar ja “Dood zijn lijkt me ook niks aan…”
Ondanks alle sores verschijnt er in de tussentijd een nieuw studioalbum: Aftershock. De veertien tracks, waarvan Lemmy er een aantal noodgedwongen vanuit een stoel heeft moeten inzingen, sluiten naadloos aan bij de oorsuizende catalogus van de vorige twintig Motörhead platen. Het instituut blijft onvoorwaardelijk trouw aan de rudimentaire rock drie-eenheid van gitaar, bas en drums. In die zin is er weinig veranderd sinds hun standaardwerk Overkill uit ’79.
Dat Motörhead over twee weken op Nederlandse bodem te zien is, mag een wonder heten. Maar na het desastreus verlopen jaar heeft het compromisloze rocktrio besloten de draad toch weer op te pakken. En zo strijkt het voor de vierde keer in zijn bestaan neer in Zwolle. Lemmy lijkt sowieso een goede band te hebben met deze regio. Al in 1980 walst Motörhead de legendarische Popmeeting in Lochem plat met vervaarlijke bulldozers als Over The Top. Dat nummer heeft nog steeds een prominente plaats op de setlist. Niet minder gedenkwaardig zijn de shows in de inmiddels verloren gegane poptempel Podium in Hardenberg. En ronduit verrassend is het opduiken van ‘s werelds gevaarlijkste en hardste rockband op het Lowlands festival, zeven jaar geleden. Daar laat grootvader Lemmy de uitgelaten menigte horen waar de jonge rockbands de mosterd vandaan halen.
Volgend jaar wordt Lemmy zeventig en bestaat Motörhead veertig jaar. Twee mijlpalen. Lemmy is vastbesloten ze uitgebreid te vieren. Toch kun je je niet voorstellen dat er nog heel veel optredens zullen volgen. Wie Motörhead nog een keer wil ondergaan, moet deze gelegenheid aangrijpen. Nog eenmaal die onverwoestbare introductie: “Good evening! We are Motörhead and we play rock ’n roll!!!”
Motörhead: donderdag 20 november, IJsselhallen Zwolle.
Ook interessant
|