“I’m alive!” Sharon Jones schreeuwt het uit. Waarschijnlijk doet ze dat bij ieder optreden, maar het maakt haar oerkreet niet minder oprecht. Eerder aangrijpend. In een hyper-energieke uitvoering van Get Up And Get Out vertelt de 58-jarige zangeres wat haar een jaar geleden is overkomen. Kanker. Over haar verblijf in het ziekenhuis, over al die slangen die uit haar lichaam kwamen, over haar kale koppie. Het is echter geen sentimenteel, meelijwekkend verhaal dat ze afsteekt. Haar relaas is een vurige soultirade in James Brown stijl. Dwingend, overrompelend en confronterend. Maar ook ontwapenend.
Vorig jaar nog moest de release van het album Give The People What They Want worden uitgesteld en werden alle optredens geannuleerd. Maar Sharon Jones is terug. Samen met haar vlijmscherpe begeleidingsband The Dap-Kings. De vitaliteit spat van het podium af, alsof de ziekte haar een extra energiestoot heeft gegeven. Ontelbare dansjes uit de soulscene van de jaren zestig doet ze voor – de dynamische uitvoering van I Heard It Through The Grapevine brengt haar zelfs in ademnood. Bij Sharon Jones komt de soul uit de tenen.
Toch duurt het even voordat de soulrevue deze temperatuur heeft bereikt. De intro door The Dap-Kings is aan de maat, net als de ruimte die backing vocals The Dapettes (Saundra Williams en Starr Duncan) opeisen. En áls Jones dan eindelijk haar opwachting maakt, moet er eerst gezocht worden naar de juiste balans in het geluid. Opener Retreat!, de soulslijper If You Call en het uptempo People Don’t Get What They Deserve zijn daardoor minder overtuigend dan gehoopt. Maar als de volumeknoppen in de juiste stand zijn gezet, kan Jones zich helemaal geven. Petje af voor deze peettante van de soul.
Gezien: Hedon Zwolle 8/11