Nog eenmaal wil Meat Loaf vlammen. Het 65-jarige zwaargewicht in de rockmuziek neemt met de Last At Bat Tour afscheid van zijn fans. En dat zijn er nogal wat. Maar wat een zegetocht moet worden, eindigt in een demonstratie van onmacht. De reus van weleer is een fysiek wrak geworden en de vocale prestaties zijn ontluisterend. Wie neemt zo’n man tegen zichzelf in bescherming?
Met Bat Out Of Hell heeft Meat Loaf in 1977 goud in handen. Het album zal meer dan 45 miljoen keer over de toonbank gaan en is daarmee één van de bestverkochte rockplaten allertijden. Hoewel de omvangrijke zanger annex acteur alle aandacht absorbeert, is Jim Steinman het brein achter de band. Het zijn diens gepassioneerde teksten en pompeuze composities die de wereld veroveren. In ’93 komt er een waardig vervolg op het album, waarna de koek in feite op is.
Het eerste deel van de show in een goed bezette IJsselhal wordt gevuld met post-Bat Out Of Hell songmateriaal. De aftakeling van Meat Loaf is dan al bijna tastbaar. Zijn motoriek oogt zorgelijk: de knieën willen niet meer (aan een ervan is hij onlangs geopereerd) en tijdens het zingen beeft de microfoon alsof de ziekte van Parkinson hem parten speelt. Het zingen zelf is een pijnlijke luisterervaring. De wanhoop van een zanger die door de tijd is ingehaald, klinkt in al zijn dramatiek door.
De integrale uitvoering van het album Bat Out Of Hell draait uit op een kansloze missie. Meat Loaf wordt links en rechts door zijn band ingehaald, culminerend in You Took The Words Right Out Of My Mouth. De kortademige frontman kan daarin het tempo van zijn begeleiders niet bijhouden. De sensuele autotrack Paradise By The Dashboard Light, ditmaal met zangeres Patti Russo, wekt een mix van weemoed en walging op. Hilarisch zijn echter de krokodillentranen bij For Crying Out Loud. Het gevoel voor theater is Meat Loaf nog niet kwijt.
Gezien: IJsselhallen Zwolle 11/5.
Bertie Roovers
Hoi Erik,
Sorry voor het commentaar, maar wij zijn met 4 man naar het optreden geweest en hebben genoten!!
Inderdaad is zijn stem niet meer wat het geweest is, maar wie heeft die nog wel na 40 jaar??
Bovendien droeg de band hem door het optreden heen.
Waarschijnlijk is dit jouw eerste Meat Loaf concert geweest, want anders had je geweten dat hij altijd al een “loopje” heeft gehad, en het trillen met de microfoon is er ook al jaren.
En over de krokodillentranen valt te twisten, feit is dat hij in de 10 keer dat ik hem nu live heb gezien, dit de eerste keer is dat hij “For crying out loud” live deed.
Eerder deed hij hem op de DVD live met het symphonisch orkest vanuit Melbourne ook, en ook toen waren er tranen.
Volgens mij (en vele anderen) is er een emotionele reden waarom hij dit nummer weinig speelt, en zouden de tranen ook wel eens echt kunnen zijn.
Van onze kant veel respect voor een 65-jarige die afscheid komt nemen van zijn fans!! Het wat mindere stemgeluid nemen wij op de koop toe, geweldige avond gehad!