Met Pretty Tales & Promises leverde de Alkmaarse garagerockband The La La Lies vorig jaar een hartstikke leuk debuut af. Vlammende gitaarriffs verdringen zich op een album dat respectvol knipoogt naar de rock van de jaren zestig en zeventig. Logisch dus, dat je met de nodige verwachtingen naar het Burgerweeshuis af reist.
Verrassend genoeg trapt The La La Lies af met One Track Mind, een heerlijk accelererend nummer dat niet op de plaat staat, direct gevolgd door het wel herkenbare Memory Lane. Het zijn sterke tracks die dankzij het vuil spuitende gitaarwerk van Louis Inghels lekker ranzig uitwaaieren. Gek dan toch, dat het optreden na verloop van tijd als een plumpudding in elkaar zakt. Ondanks de smeuïge uitvoeringen van catchy tunes als Melanie en The Other Side.
Misschien ligt het aan het geïmproviseerde podiumpje dat in het Burgercafé is opgesteld, maar de afstand tussen band en bezoekers is deze avond onverklaarbaar groot. The La La Lies doet haar ding, het publiek staat erbij en ondergaat het. Van chemie, waar dit soort caféconcerten het vaak van moeten hebben, is al helemaal geen sprake.
Een bulk aan onbekende en niet al te sterke liedjes als New York City, The End, Dangerous en Oh Lord trekken het optreden bepaald niet vlot. Maar gelukkig laten de bezwerende Bo Diddley-groove Sorry en het bevlogen Lies de grijns op het gezicht weer terugkeren. Die overtuigende slotakkoorden maken The La La Lies een band om in de gaten te blijven houden.
| POPMUZIEK |
| The La La Lies |
| • Gezien: Burgerweeshuis Deventer 1/2. Ook Estrado Harderwijk 2/2.• Nog te zien: Gigant Apeldoorn 10/2. |