Ha fijn, een geschiedenisles. KRS-One laat horen waarom hij ‘The Teacher’ wordt genoemd. Op de bonkige beats van Classic (Better Than I’ve Ever Been), de Grammy-genomineerde samenwerking tussen Kanye West, Nas, Rakim en KRS-One, doceert de bijna 47-jarige rapper uit New York de hiphophistorie. Vanaf de vroege jaren zeventig met DJ Kool Herc en Afrika Bambaataa, via The Sugarhill Gang en Run DMC naar het jaar dat KRS-One zelf de hiphopscene binnenstapt. Voor de boomlange legende uit de South Bronx een reden om het college te beëindigen. Alsof er na die tijd niets meer is gebeurd.
Zoals veel van zijn tijdgenoten teert KRS-One op de erfenis van het verleden. Zijn baanbrekende werk met dj Scott La Rock in Boogie Down Productions is van groot belang voor de ontwikkeling van de hardcore en politiekgeoriënteerde rap geweest. Het album Criminal Minded geldt in dit genre als een onbetwist standaardwerk. KRS-One citeert daarom met bijtende raps als South Bronx en 9Mm Goes Bang maar wat graag uit dit reservoir. Maar ook later solomateriaal als Sound Of Da Police, The MC en I’m Still #1 vermorzelen de trommelvliezen met onverantwoord harde beats. Van het recentelijk verschenen The Bdp Album krijgen we maar bar weinig te horen.
Het optreden van KRS-One in het goedbezochte Burgerweeshuis roept sowieso een dubbel gevoel op. Enerzijds begint het gezemel over ‘de ware hiphop’ stierlijk te vervelen. Als een mantra blijft zich dat na ieder nummer herhalen. Anderzijds profileert KRS-One zich als een uiterst toegankelijke performer. Arrogantie – in dit wereldje eerder regel dan uitzondering – is hem vreemd. Handen worden geschud, handtekeningen uitgedeeld. Een aimabel hiphopmonument dat één is met zijn publiek. En zich in anderhalf uur helemaal geeft.
Gezien: Burgerweeshuis Deventer 15/7.