Onverwoestbaar, niet kapot te krijgen en in staat om de jonge garde zonder pardon met de neus op de feiten te drukken: de classic rocker. Het is de generatie van zestigers die de popmuziek veertig, vijftig jaar geleden richting heeft gegeven en waar de huidige generatie schatplichtig aan is. Natuurlijk, er bestaat een dubieus schemercircuit van goud-van-oud-derivaten dat succesvolle merknamen als The Animals, 10CC en The Fortunes probeert uit te buiten, maar het is goed dat de poppodia in deze regio de serieuzere, vintage popmusici een respectvolle plek blijven bieden.
Oude rotten blijken zelfs tot memorabele prestaties in staat. Op een enkele teleurstelling na dan. Bluesveteraan John Mayall bijvoorbeeld kon in Hellendoorn zijn jonge begeleidingsband amper bijbenen en ronduit deerniswekkend was op hetzelfde podium het optreden van Peter Green, de voormalige frontman van Fleetwood Mac, die zijn fysieke en geestelijke instorting van de jaren zeventig nooit te boven is gekomen. Maar daartegenover staan messcherpe concerten van geverseerde pophelden. The Zombies (met Rod Argent en Colin Blunstone) maakte indruk in de Apeldoornse Gigant (november ’08), de 73-jarige Dick Dale verblufte met een energieke show (Lantaarn Hellendoorn, april ’10) en de progressieve rock van Pavlov’s Dog bleek dynamisch en tijdloos (Hedon, november ’09).
Uit het ogenschijnlijk onuitputtelijke classic-rockreservoir komen telkens weer nieuwe verrassingen tevoorschijn. Zo is het deze maand Robin Trower die in een regionale popzaal neerstrijkt. Weer zo’n vitale zestiger met een groots muziekverleden.
Vorig jaar verscheen Trower’s introspectieve bluesalbum The Playful Heart. Het was de vierde plaat in drie jaar voor de 67-jarige Engelsman die naarmate zijn leeftijd vordert steeds productiever wordt. De likkebaardende cocktail van powerblues en psychedelica is een vertrouwd handelsmerk van Trower geworden, die 43 jaar terug met het symfonische monument Procol Harum zijn internationale doorbraak beleefde.
In de vroege jaren zestig had Trower al met zanger Gary Brooker samengespeeld in The Paramounts, een Engelse beatgroep met beperkt hitsucces. Toch werd deze band het voorportaal van majestueuze klassiekers als A Whiter Shade Of Pale en Homburg. Trower speelde vier jaar in Procol Harum – de band die met A Salty Dog en Broken Barricades topalbums afleverde – om daarna over te stappen op een solocarrière die tot op de dag van vandaag voortduurt.
Terwijl Robin Trower met Procol Harum de progressieve rock op de kaart heeft gezet, vaart hij solistisch een traditionelere, bluesy koers. De vergelijking met Jimi Hendrix wordt vanaf het begin van zijn sologang gemaakt en zal hem daarna blijvend achtervolgen, maar voor veel gitaristen is juist Trower het grote voorbeeld. Niemand minder dan Robert Fripp van King Crimson verklaarde ooit dat hij dankbaar was voor de ‘gitaarlessen’ die hij kreeg van Robin Trower. Geen wonder dat iconen als Jack Bruce en Bryan Ferry maar wat graag gebruik maakten van zijn diensten.
Met Richard Watts op bas en Chris Taggart achter de drumkit, maar vooral met zijn trouwe Fender Stratocaster binnen handbereik toert Trower onvermoeibaar de globe over. Met nieuw, maar vooral veel gerijpt songmateriaal. “Eigenlijk ben ik mijn eigen tributeband”, zegt hij daarover op zijn website. Daar valt weinig op af te dingen.
Robin Trower: Gigant Apeldoorn 16/10, aanvang 16.30 uur.
Andere popklassiekers – Marianne Faithfull: vanavond Orpheus Apeldoorn, Kayak: Hellendoorn 8/10, Eefde 5/11, Lelystad 26/11, Apeldoorn 3/12, Zwolle 8/12, CCC Inc.: Hedon Zwolle 20/10, Y&T: Hedon Zwolle 30/10, Gino Vannelli: Hedon Zwolle 13/11.
Ook interessant deze maand:
|