Zuid-Afrikaanse rap, het is een schoolvoorbeeld van een stomende hype. Pakweg een half jaar geleden had niemand van Jack Parow gehoord, maar deze zomer was de rapper van de West Kaap heter dan heet. Na een zinderend optreden op Lowlands komt ‘die man met die snor’ terug voor een tour langs tien podia.
Kortgeleden was hij nog in de VS. “Klopt. Ik heb er met wat mensen gesproken over de release van mijn album en een tour door Amerika, maar ik wil er niet teveel over kwijt. Het ziet er in ieder geval hoopvol uit en het lijkt erop dat ik er veel lol zal hebben.” Lol, het woord zal vaak vallen tijdens het rommelige telefoongesprek met Parow. De spraakwaterval die soms door het enthousiasme lijkt te haperen, voert verschillende gesprekken op hetzelfde moment. “Ja, daar ben ik weer…”
Met de hit Cooler As Ekke vestigde hij zijn naam in de internationale hiphopscène. Behalve dat zijn teksten in het Zuid-Afrikaans gevat waren, viel de thematiek op. Het is de beschrijving Parows leven als representant van de blanke onderklasse in Zuid-Afrika. White trash. Grof en plat, maar met een vette knipoog. ‘Zef’ is het sleutelwoord. “Het is in korte tijd een populaire term geworden. Zef staat voor waar ik vandaan kom, iets waar anderen zich voor schamen, maar ik niet. Integendeel.” Op een afstand lijkt zef te staan voor alles wat triviaal en ordinair is. Bierbuiken in glimmende trainingspakken, opzichtige gouden sieraden. “Ach, ik zie het als een kwestie van gewoon jezelf zijn. En je vooral geen moer aantrekken wat een ander daarvan vindt. Een beetje lol hebben in het leven, daar draait het om.”
Voor Parow, die de naam Zander Tyler in zijn paspoort heeft staan, is het allemaal begonnen met het luisteren naar de platen van Snoop Dogg. “Ik luisterde als tiener veel naar hiphopmuziek. Aanvankelijk was Snoop Dogg een voorbeeld voor me, maar later heb ik mijn horizon verbreed met rock en dance. Ik sta nog steeds versteld over de diversiteit in de muziek. Er valt altijd weer iets nieuws te ontdekken. Ik laat me door veel verschillende artiesten beïnvloeden, zelfs door oude rockers als Eric Clapton en Bob Dylan.” Een kleine tien jaar lang sappelde Parow in het schemerige, Zuid-Afrikaanse clubcircuit, maar dit jaar kwam de doorbraak. Zijn titelloze debuutplaat werd goud in eigen land en vervolgens opgepikt door het Nederlandse rapduo The Opposties. Zij brachten Parow in contact met het hiphoplabel Top Notch.
“Meestal begin ik met een beat. Daar rommel ik wat omheen, zodat er een track ontstaat waar ik een bepaald gevoel bij krijg. Pas daarna ga ik aan de slag met de tekst.” En die mag in geen geval een politieke lading hebben. “Hou op zeg. Als ik zelf uitga, wil ik ook geen politieke shit aan m’n kop. Ik zal daarom mijn publiek niet lastig vallen met teksten die uitleggen hoe rottig de wereld in elkaar steekt. Het gaat er juist om die narigheid te vergeten.” Een vlucht in hiphop, maar ook in blowen, zuipen en porno. Het is de ranzige romantiek van Jack Parow.
Van de klassieke tegenstelling tussen blank en zwart in Zuid-Afrika is volgens Parow geen sprake meer. “Dat is verleden tijd. Ik heb me sowieso nooit een deel van het blanke regime gevoeld. Nu maakt het helemaal niets meer uit of je blank bent of zwart. Je ziet dat terug tijdens mijn concerten: een perfecte mix van kleuren. Uiteindelijk hebben we allemaal dezelfde missie: lol maken.”